با وجودی که تعبیر «پیامبر اسلام» تعبیری کاملا غلط و نادرست است اما متاسفانه شاهدیم که بی دقتی ما دامنه‌اش چندان وسیع است که بسیاری از نویسندگان ما از آن در عناوین کتابهایشان استفاده کرده‌اند.

البته می پذیریم که وقتی یک مسلمان ایرانی، کلمه پیامبر اسلام را به کار می برد قصد انکار آن طرف یعنی بعد الهی این رسالت را ندارد. اما این امر بر حسب یک عادت است نه آن که بر اساس این تعبیر به جنبه الهی بودن دین می‌رسد

به علاوه طی سالها شاهد بوده و هستیم که در بیشتر متن‌هایی که در صدا و سیما خوانده شده یا در مطبوعات درج می‌شود همیشه از این ترکیب نادرست استفاده می‌شود. در حالی که قدسیت کلمه رسول خدا (ص) بسیار روشن و واضح و نادرستی تعبیر پیامبر اسلام با اندکی تأمل قابل درک است.

با یک مطالعه حتی بعضا سطحی آثار اسلامی، درخواهید یافت که آن چه همیشه و همیشه میان مسلمانان و در متون مقدس از قرآن و حدیث و غیره به کار رفته تعبیر «رسول الله» است نه رسول الاسلام که هیچ سابقه‌ای ندارد. حتی امروز هم در فرهنگ مسلمانان غیر فارسی زبان، به خصوص در زبان عربی، کسی تعبیر رسول الاسلام را به کار نمی‌برد. احتمال دارد که این تعبیر نادرست در آثار مارکسیست‌های عرب یا لائیک‌های ضد دین به کار برود و به وضوح یک خواننده عرب با دیدن تعبیر رسول الاسلام می فهمد که نویسنده اعتقادی به نبوت ندارد.

اما در زبان فارسی به طور اعم یعنی توسط مسلمان و غیر مسلمان بکار رفته و این هم ناشی از بی دقتی ما در انتخاب ترکیب‌های وارداتی یا ترجمه معادل های انگلیسی به فارسی است.

آنچه در این باره باید توجه داشته باشیم این است که وقتی ما کلمه «رسول» را به کار می بریم مقصودمان فرستاده و نماینده است. در این فرستاده مهم آن است که از طرف چه کسی آمده است نه آن که چه چیزی را آورده است.

این اهمیت از آن بابت است که قداست رسول به آن است که از طرف خدای تعالی برای زمینیان فرستاده شده است. خداوند مرتب روی این جنبه تکیه دارد و به همین دلیل است که تعبیر "رسول الله" در متون مقدس استفاده می‌شود. در قرآن به طور مؤکد تعبیر به رسول الله داریم و متأسفانه در فرهنگ ما به کاربردن این تعبیر قرآنی ترک شده و به جای آن، تعبیر نامأنوس پیامبر اسلام آمده است.

اگر ما جهت الهی رسالت را با ساختن تعبیر «پیامبر اسلام» کنار بگذاریم، درست به همان هدفی که مستشرقان از جعل و کاربرد این تعبیر داشته‌اند نزدیک شده‌ایم . آنان اعتقادی به این که محمد (ص) از طرف خدا آمده ندارند، اما با این مطلب که محمد (ص) دین اسلام را میان مردم آورده مشکلی نداشته و این تعارضی با معتقدات و باورهای غیر دینی یا ضد دینی آنان ندارد. بنابرین به راحتی کلمه پیامبر اسلام را ساخته اند و به جای پیامبر خدا (ص) گذاشته‌اند.

یکی از بزرگانی که بسیار روی این مسأله کار کرده و تأکید مصرانه‌ای دارد که مسلمانان از واژه‌ی رسول‌الله(ص) یا پیامبر خدا به جای پیامبر اسلام استفاده نماییم و به کار گیریم، مرحوم امیری فیروزکوهی، شاعر و محقق برجسته کشورمان است. حضرت آیت الله حاج سید محمد علی روضاتی، بارها به شاگردان خویش توصیه می‌فرمایند که مقاله‌ی مرحوم امیری فیروزکوهی که در باره غلط بودن تعبیر «پیامبر اسلام» است، را به دقت مطالعه نمایند. مرحوم فیروزکوهی در این مقاله که در مجله ش 14 (سال 1354) صص 215 – 218 دانشکده الهیات مشهد نوشته است، عنوان می‌دارند:

«معلوم نیست چرا و به چه سبب چند سالی است که اغلب بلکه عموم نویسندگان و گویندگان و خطبای فاضل و سخنرانان ما، این عمومیت و اطلاق را از شمول و اتفاق انداخته و به قید و تخصیص آن در مکاتبات و محاورات خود پرداخته اند و مدام بر فراز منابر و متون دفاتر می‌گویند و می‌نویسند: «پیغمبر اسلام چنین گفت، پیغمبر اسلام چنان کرد» .

متاسفانه این بی توجهی، حتی از طرف برخی فضلا، از وقتی ظهور  یافت که مترجمان کتب خارجی و سیره نویسان غیرمسلمان، به ترجمه و نقل از کتب ایشان بدون توجه و دقت شایان دست زده و عین نوشته‌ها و کلمات و اعتقادات و نظریات آنان را کلا و جزئا وارد عبارات و جملات مورد ترجمه خود کرده‌اند.

به هر حال با این تفاصیل و با ذکر این نکته که دشمنان دین از هر روزنه‌ای قصد رخنه در دین مبین اسلام و ضربه زدن بر این پیکره‌ی استوار اما مظلوم را دارند، وظیفه‌ی جدی ما است که با هوشیاری و درایت کامل مواظب حفاظت از اسلام ناب محمدی باشیم تا انشاالله علم اسلام را در عین سلامت و شرافت به مولایمان حضرت مهدی(عج) تحویل دهیم.